دل غمناک آسمان

باز شد آسمان ابری

ابرها گریان و آسمان خندان

گردبادی در این نزدیکی است

باد می وزد و می کند از جا

گلهای یاس مهربان و درخت کاج سرسبز را

و درختان بی سرپرست را

باز گویا امشب دل آسمان آمده به درد

که اینگونه می شکند دل ابرها و درختان و گلها را

من ندانم که آسمان زچه آمده به تنگ

اما دانم که دل من هم چیزی بیشتر از آسمان خوش نیست

دل من هم می خواهد شروع به باریدن کند

و اشکها که نمادی از دل تنگ من است

می چکد بر روی گونه های من

و می سوزاند این دل غمگین را

باز گوی ای ابر بهاری

شرح این دل غمناکت

اما

او مثل همیشه خاموش است

 

زورق خیال

در شبان غم تنهایی خویش

عابد چشمان پر مهر توام.

کاش می دانستی که شبانگاهان

پشت تنهایی نمناک چشمانم

پی آوازی دلنواز می گردم

که در آن نوایی را می نوازد

که صدای دلنشین تو را به یادم می آرد

من در این شب تیره

زائر گیسوی مواج توام.

کاش با زورق اندیشه و خیال شبی

از اقیانوس مواج تو من

بوسه زن بر سر هر موج از اقیانوس گذر می کردم .

باز کم پنجره را امشب

تا نسیم بهاری نوازش گر گیسوان پر شکن تو باشد

که نسیم آمیخته شده با نفسهای عشق آلود من

تو اگر باز کنی پنجره را

می شنوی نوای حزن انگیز دلم

تو اگر باز کنی پنجره را

آسمان عشق را نشانت خواهم داد .

تو اگر باز کنی پنجره را

من تو را خواهم برد

به سرچشمه عشق .

تو اگر باز کنی پنجره را

من به تو نشان خواهم داد

کلبه ای در جنگل

که مصالح آن عشق است و صفا

تو اگر باز کنی پنجره را

من تو را با خود خواهم برد

به سرزمین عشق و رویاها

که در آن نیست غمی و دوری عشق.

افق عشق

در این دنیای وارونه هیچ کس نیست که

برسد به فریاد دل یک بیچاره

در این دنیا که عشق از یاد رفته

من می جویم آن را

اما نمی یابم عشق را

من می خواهم بخوانم سرود عشق و دوستی را

که دوستی زیباست

من به دنبال عشق خواهم رفت

تا سرزمینهای دور تا ناکجاها

که عقل نرسد به آن

ای گل یاس پر پر شده

تو هم بیا با من و رویم تا ناکجاها

بیا بخوانیم سرود عشق را در جهان

غم مخور آید آن روزی که

عشق باز گردد به این سرزمین

من آن سرو بلند قامت همیشه عاشقم

که می جویم عشق و دوستی را

بیا دست در دست هم دهیم

رویم به دنبال افق روشن عشق

و برگردانیم آن را و بزداییم غمها را

ما خواهیم یافت عشق را

و آن را خواهیم برگرداند

و خواهیم ساخت دوباره

سرزمینی شاد و بی غم با عشق